تزویج نوکلئون و نظریه bcs در ماده هستهای

نظریه bcs یک نظریه پیشرفته بس ذره ای می باشد که می توان آن را با نیروی تزویج ساده مورد استفاده قرار داد. این نظریه ابتدا توسط باردین، کوپر و شریفر در سال 1957 برای توصیف میکروسکوپی ابررسانایی در فلزات معرفی شد. با تشخیص پدیده تزویج در هسته ها بوهر و همکارانش در 59-1958پیشنهاد دادند که نظریه bcs به هسته ها اعمال شود. به این ترتیب این نظریه به بخش استانداردی از توصیف ساختار هسته ای تبدیل شد. اگر تأثیرات افت و خیز ها نادیده گرفته شوند (تقریب میدان میانگین) گذار از زوج های کوپر به بوزون های مقید را به طور کامل می توان در این نظریه توصیف کرد. امروزه کاربرد این نظریه برای تعیین خواص ماده هسته ای گسترش یافته است. اما به دلیل وجود مسایل بس ذره ای، کاربرد این مدل در ماده هسته ای از پیچیدگی های خاصی برخوردار است. همچنین در سال های اخیر، ویژگی های پوسته درونی ستاره های نوترونی با تمرکز بر روی ویژگی-های ابرشاره و ساختار میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفته است. پوسته درونی متشکل از شبکه ای از سلول های ویگنر- سایتز می باشد که هر سلول شامل هسته غنی از نوترون غوطه ور در دریایی از گاز رقیق نوترون ها و الکترون های نسبیتی می باشد که به طور یکنواخت درون سلول توزیع شده اند. ویژگی های سلول ها یعنی نسبت نوترون به پروتون و شعاع آنها در یک چگالی باریونی داده شده از کمینه سازی انرژی در تعادل بتا بدست می آید. که در یک چگالی باریونی داده شده، ساختار سلول یعنی نسبت نوترون به پروتون و شعاع سلول از کمینه سازی انرژی کل تحت شرط تعادل بتا تعیین می شود.